Vətənsizlikdən-Qürbətə, yoxsa Vətənsizlikdən-Vətənə?

Hər zaman Qürbətdə yaşayan insanlara ürəyim ağrıyıb. Deyirlər Vətən geniş bir məfhumdur, razılaşmamaq olmur. Mənimçün Vətən - yaşadığım evdən başlayır, küçəmdə davam edir, keçir şəhərimə və bitir ölkəmdə. Mənimçün Vətən - ailəmdən başlayır, dostlarımla davam edir və həmvətənlərimlə bütövləşir. Bəli Vətən bütöv olanda Vətən olur. Əgər evimə kimsə qanunsuz tikili deyib, onu sökürsə, küçəmin bir hissəsini kimsə zəbt edirsə, bir başqası şəhərımı öz dədə mülkü kimi istismar edirsə, ölkəmi də iki əmiuşağı 80/20 nisbətində bölürsə, deməli o, artıq Vətən olmur. Əgər ailəmdə kiminsə hüququ tapdanırsa, dostlarım təqiblərə məruz qalırsa, həmvətənlərim didərgin salınırsa, deməli o, artıq Vətən olmur. O, Vətən olmursa, demək sən də Vətənsiz olursan. Vətənsizliyin isə seçimi geniş olmur. Əslində Qürbətə də ehtiyac qalmır, çünki Vətən özü artıq Qürbət olur səninçün. Qürbətə gedəndə bilmirsən nə gözləyir səni, bircə şeydən savayı: dəqiq bəllidir ki, ən azı bir neçə il seçib-seçilmək hüququn olmayacaq. Əgər Vətəndə bu hüququ səndən zorla alırlarsa, nədir bu zaman Vətinin Qürbətdən fərqi? Əgər yaşadığın ev, yeridiyin küçə, gəzdiyin şəhər sənin olmursa, nədir bunun Qürbətdən fərqi? Fərqi odur ki, Vətənsizlik-ötəri, Qürbət isə əbədidir. Bəlkə ona görə də elə Vətənsizliyə üstünlük vermək lazımdır. Vətəninə sahib çıxa biləndə Vətənsizlik dönüb yenə Vətən ola bilir, Qürbətə isə sahib çıxa bilmirsən, çünki sənin Qürbətin  başqa birisinin Vətənidir. Sənin Qürbətinin sahibi var! Elə ona görə də başqasının Vətənini öz Qürbətinə çevirməkdənsə, elə öz Vətənsizliyinə son qoymağa məhkumsan, yəni öz evinə, öz küçənə, öz şəhərinə olan haqqını, öz səsinə, düşüncənə olan hüququnu qaytarmaq düşür boynuna. Bacarsan Vətən olacaq, bacarmasan - Vətənsiz qalacaqsan!